De valkuil van opleidingen: een training volgen is geen ‘Quick-fix’

Trainingen en opleidingen zijn een absolute noodzaak om bij te blijven en de eigen kennis te verbreden, verdiepen of opnieuw op te frissen. Alleen blijkt het rendement van een opleiding vaak (te) beperkt door het feit dat er geen enkele vorm van nazorg wordt voorzien. 

Een veronderstelling die jammer genoeg al te vaak wordt gehanteerd door de leidinggevende is "X heeft de opleiding gevolgd en moet het nu zelf kunnen redden".

Deze aanname wordt ook door de deelnemers aan een opleiding gedeeld: vaak komen ze in vakantiestemming naar de sessies, in de veronderstelling dat er een wonderbaarlijke overdracht van kennis en ervaring zal plaatsvinden waardoor ze niet alleen geschoold, maar ook vaardig en bekwaam, en zelfs volledig gepokt en gemazeld zullen terugkeren na de opleiding.

Echter, de realiteit is anders: hoe goed en degelijk de opleiding ook was, hoeveel voorbeelden en oefeningen er ook aan bod kwamen, het volgen van de opleiding is slechts een deel van het werk. Het echte werk vindt achteraf plaats, weer aan je bureau wanneer het geleerde moet toegepast worden op de eigen praktijk. Dit duurt gemakkelijk ettelijke keren langer dan de training zelf en is vaak ook heel wat moeilijker. Niet voor niets bestaat het gezegde 'oefening baart kunst', waarbij de hulp van een ervaren coach vaak een onmisbaar element is om efficiënt met de nieuwe kennis en inzichten aan de slag te gaan.

Iedereen weet dit uit eigen ervaring, bijvoorbeeld bij het spelen van tennis. Na het volgen van enkele trainingssessies ben je geen expert. Je moet echter niet alleen heel veel oefenen, je hebt ook nood aan een coach om vast te stellen wat er aan jouw opslag of backhand mankeert en vervolgens ga je dit steeds opnieuw oefenen totdat het een automatisme wordt.

Volledig analoog moet een training achteraf in de hersenen worden verankerd, zodat het onderdeel wordt van het 'mentale' spiergeheugen.

Vanuit dit principe is het dan ook absoluut aan te bevelen om na een training voor de deelnemer niet alleen een opdracht te voorzien waarop het geleerde moet toegepast worden, maar ook een 'hotline' aan te reiken, een ondersteuning van een ervaren coach, zodat er efficiënt en doelgericht naar een resultaat kan gewerkt worden. Dit vermijdt enerzijds dat deelnemers het gevoel hebben er alleen voor te staan, anderzijds zorgt het ook dat het geleerde correct en efficiënt wordt toegepast, wat zowel voor de deelnemer als de organisatie een grote meerwaarde kan betekenen.

Jammer genoeg stel ik vaak de gevolgen van het ontbreken van een dergelijk natraject vast in opleidingen Lean Six Sigma, Design of Experiments en Praktische Statistiek:

• Het geleerde wordt nauwelijks of helemaal niet toegepast, waardoor de kennis bij de cursist ook snel weer verdwijnt.
• De cursist is onzeker, ervaart praktische problemen, weet er geen raad mee, krijgt geen ruggensteun en voelt zich vervolgens aan zijn lot overgelaten.
• De cursist begrijpt de theorie en oefeningen wel, maar slaagt er niet in om deze toegepast te krijgen op de eigen case, werkt (zeer) inefficiënt en raakt het noorden kwijt, met frustraties tot gevolg.
• ...

Dus als een docent/consultant u een natraject aanbiedt, schrap dit dan niet zomaar meteen mentaal weg. Overweeg zorgvuldig het belang en de voordelen ervan en maak dan een bewuste keuze om sowieso één of ander natraject te voorzien, ofwel met interne ondersteuning (als die er is), met externe coaching of een combinatie van beide.